امروزه شناخته شده ترین گونه F. carica استکه انجیر رایج تجاری را تولید می کند (انجیر نام کلی «میوه» این جنس نیز هست) به طور خاص، انجیر معمولی سیکونیوم F. carica var است. domestica که از نظر عملکردی یک فرد ماده از F. carica است.
با این حال انجیر تازه سیاه، تنها در دهه های اخیر بود که مشخص شد جنس فیکوس چه کاربردهای بیشتری در آشپزی می تواند فراتر از سیکونیای خام مغذی خود ارائه دهد.
تعداد فزاینده ای از مطالعات به اهمیت گونه های خوراکی فیکوس به عنوان سبزیجات برای تهیه چای یا نوشیدنی برای تولید ژله و مربا اشاره کرده اند یا برای اهداف دارویی.
مطالعات تخصصی این فیکوس های خوراکی وحشیگونه‌ها برای روشن شدن گیاه‌شناسی قومی، از جمله نام‌های بومی، شیوه‌های مصرف، در دسترس بودن و مدیریت، و استفاده‌های متعدد احتمالی مورد نیاز هستند.
از آنجایی که بیشتر گونه‌های شناسایی‌شده در این بررسی‌ها بومی استان خودمختار Xishuangbanna Dai، یک کانون فرهنگی و تنوع زیستی در جنوب غربی یوننان، چین هستند، یک پروژه تحقیقاتی برای تخمین استفاده فعلی و تاریخی از گونه‌های خوراکی Ficus در Xishuangbanna آغاز شد به دلیل منافع اقتصادی، بلکه برای غنای فرهنگی و نقش آنها در تاریخ طولانی معیشت روستایی.
Xishuangbanna (XSBN) در جنوب استان یوننان، جنوب غربی چین، هم مرز میانمار و لائوس است.
مساحت آن تقریباً 20000 کیلومتر مربع است و از نظر جغرافیایی زیستی در منطقه انتقالی با مناطق استوایی جنوب شرقی آسیا به جنوب، نیمه گرمسیری شرق آسیا در شمال، منطقه فلورستیکی چین-ژاپن در شرق و منطقه فلورستیکی چین-هیمالیا به سمت جنوب واقع شده است.
غرب سه فصل وجود دارد: زمستان خنک و مه آلود (نوامبر-فوریه)، تابستان گرم و خشک (مارس-آوریل)، و فصل گرم و مرطوب باران های موسمی (مه-اکتبر).
این منطقه دارای گیاهان بسیار متنوعی است و 13 گروه فرهنگی بومی دانش قومی گیاه‌شناسی تثبیت شده‌ای دارند فیکوس غنی ترین جنس گونه در منطقه است، با 69 گونه، زیرگونه یا واریته بومی منطقه.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.